Ljubivoje Nikolić (1922-)

Rodio se u Kragujevcu 17. februara 1922. Muziku počinje da uči u Skoplјu kod profesora Aleksandra Zalijeva. Sa porodicom prelazi u Beograd 1938. godine, gde nastavlјa studije violine u klasi profesora Marije Mihailović na Muzičkoj Akademiji. Tu do punog izražaja dolaze njegove muzičke sposobnosti i perspektivnost muzičkog razvoja. Pri kraju rata, na preporuku tadašnjeg dirigenta orkestra Nacionalne službe, profesora Svetolika Pašćana, profesor Nikolić uspostavlјa kontakt i započinje saradnju sa profesorom Lazarom Marjanovićem, u čijoj klasi je i diplomirao violinu na Muzičkoj Akademiji u Beogradu.

1947. postaje nastavnik violine u MŠ Mokranjac u Beogradu, u kojoj provodi ceo svoj radni vek. Paralelno sa, od samog početka, veoma zapaženim pedagoškim radom, profesor Nikolić uspešno sarađuje i sa orkestrom Beogradske filharmonije, a takođe biva angažovan, na insistiranje profesora Živorada Grbića, kao profesor violine u Srednjoj muzičkoj školi pri Muzičkoj Akademiji. U isto vreme, radi i kao instruktor u Dečijoj filharmoniji pri Radio Beogradu.

Savestan i predan rad uz izuzetne pedagoške rezultate, za kratko vreme, ističe ga kao jednog od najbolјih violinskih pedagoga u Jugoslaviji.

Kao već dokazani i priznati vrhunski violinski pedagog, zajedno sa redovnim profesorom FMU u Beogradu, Lazarom Marjanovićem, učestvuje u osnivanju specijalne Škole za muzičke talente u Ćupriji, gde je od osnivanja prenosio svoja znanja mladim talentovanim violinistima.

Istinsku afirmaciju rada profesora Nikolića predstavlјaju generacije talentovanih učenika, koji godinama, i u zemlјi i u inostranstvu, dostižu vrhunske rezultate, kako u solističkom, tako i u pedagoškom i orkestarskom muzičkom svetu. Svoje veliko znanje, nepogrešivu muzičku intuiciju, veliko pedagoško iskustvo i upornost sa ogromnom energijom je usađivao u sve svoje učenike i nesebično delio sa svojim kolegama, čime je svoju ličnost i, neosporno veliki pedagoški talenat, neraskidivo ugradio u temelјe i razvoj moderne violinske pedagogije na ovim prostorima.

Prof. Mr. Jelena Stokić Abramović (1935-2016)

Rođena u Beogradu, diplomirala je na umetničkom odseku-violina 1963. godine u klasi prof. Lazara Marjanovića na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Magistrirala je 1973. godine u klasi Petra Toškova. Tokom

1963-1964. godine usavršavala se u Sijeni (Italija) u klasi prof. Pjetra Gulia, dok je specijalizaciju stekla 1967. godine u klasi profesora Emila Kamilarova i Dine Šnajderman na Muzičkoj akademiji u Sofiji.

Bila je stalni član Beogradskog kamernog orkestra od 1967. godine, i član kamernog orkestra „Pro Muzika“. Imala je niz solističkih koncerata, kao i nastupa sa orkestrima širom tadašnje Jugoslavije, u Bugarskoj, Italiji itd. Uporedo sa bogatom izvođačkom delatnošću, bavila se i pedagoškim radom kao profesor violine od 1958. godine prvo u muzičkoj školi „Stanković“, a od 1967. godine do penzije u školi „Mokranjac“.

Tokom svog pedagoškog delovanja prof. Jelena Stokić Abramović izvela je veliki broj diplomaca koji su tokom svog školovanja, od najmlađeg uzrasta, redovno dobijali najviše nagrade na republičkim, saveznim i međunarodnim takmičenjima gudača, kao i priznanja od strane škole i šire muzičke zajednice nastupajući kao solisti sa domaćim i stranim kamernim i simfonijskim orkestrima.

Od učenika proizašlih iz klase prof. Abramović i škole „Mokranjac“ posebno treba istaći violiniste Vesnu Stanković, koncertmajstora Bečkog kamernog orkestra; Melinu Gajger, profesorku na katedri za violinu u Baltimoru; Ivana Stefanovića, člana Filharmonije Baltimor; Madlen Stokić Vasilјević, docenta na FMU u Beogradu, kao i mnoge druge koji su značajni učesnici muzičkog života u našoj sredini.

Od 1979. godine redovno je bila član ili predsednik žirija na Festivalima muzičkih i baletskih škola Srbije, republičkim i saveznim takmičenjima SFRJ, međunarodnom takmičenju „Petar Konjović“ itd.

Tokom svog bogatog i plodonosnog pedagoškog rada, više puta je nagrađivana visokim društvenim priznanjima za postignute rezultate. 1981. godine je dobitnik Ordena rada sa srebrnim vencem Predsedništva SFRJ. 1985. je dobitnik nagrade Udruženja muzičkih pedagoga Srbije. 1989. godine stekla je zvanje Pedagoškog savetnika. 1995. godine je dobitnik nagrade Udruženja muzičkih pedagoga za višegodišnji rad u razvoju muzičke kulture.

Bila je član UMUS-a od 1963. godine.